Aspekty monokulturowe pomocowej choroby holenderskiej
Streszczenie
Artykuł obejmuje teoretyczne rozważania dotyczące zagrożeń wynikających
ze zjawiska choroby holenderskiej wywołanej przez pomoc rozwojową. Stanowią
one pretekst do ukazania ekstremalnego stadium „pomocowej” choroby holenderskiej
– określonej na potrzeby tych rozważań „monokulturą pomocową”. Zjawisko
to zostało wyróżnione na podstawie analizy wysokości dwóch wskaźników: odsetka
o cjalnej pomocy rozwojowej (ODA) w produkcie narodowym brutto (PNB) oraz
ODA per capita. Spośród państw o najwyższych wskaźnikach na świecie wyróżniono
grupę małych państw wyspiarskich: Federacyjne Stany Mikronezji, Tuvalu, Wyspy
Marshalla, Palau, Wyspy Salomona, Kiribati oraz Wyspy Świętego Tomasza i Książęca.
Otrzymywanie w długim okresie (i w znacznych ilościach) pomocy rozwojowej,
przy jednocześnie utrzymującej się stagnacji gospodarczej w tej grupie państw,
sprowokowało autora do próby odpowiedzi na pytania: w jakim stopniu pomoc rozwojowa
przyczyniła się do wystąpienia „monokultury pomocowej” oraz jak trwałe
jest to zjawisko. Artykuł stanowi wprowadzenie do dalszych badań zjawiska „monokultury
pomocowej”.