Sociology of housing in Poland - genesis, development and future prospects

Abstract

The sociology of housing is understood by the author of the paper as a science concerning the social dynamics relevant in housing, living and inhabited space context. The goal of the paper is to remind the role of Polish sociology of housing in process of showing the importance of the land use planning and combining the qualities of social and physical space in development of the inhabited space. The article also concerns the genesis and the achievements of sociology of housing in Poland as well as the history and the conditions of housing policy in Poland and in Western Europe. The article also contains proposals of future reorientation of the sociology of housing in the global dimension. e future development of settlement infrastructure, which forms the fundaments of settlement policy, may become a substantial platform for authentic and genuine sustainable development. e settlement infrastructure concept has a potential for balancing the development of the living space, which is determined by the inhabited space, and thus for genuine sustainable development. The aim is to notice the crucial role of the housing policy in modeling the development of the inhabited space. To achieve this the future objectives of sociology of housing in terms of monitoring and diagnosing the social space and physical relations are highlighted. The future sociology of housing should encompass the sociology of settlement – town’s and village’s sociology as well as rural areas sociology, thus transgressing the boundaries of inhabited space in general and urbanization space in particular. It should evolve into sociology of entire living space.

Socjologia mieszkalnictwa rozumiana jest w opracowaniu jako nauka badająca funkcjonowanie i zmiany społeczności oraz społeczeństw związane z mieszkaniem i przestrzenią zamieszkiwania, w tym zwłaszcza z przestrzenią zamieszkaną. Przesłaniem artykułu jest przypomnienie istotnej roli zaczątków i rozwoju polskiej socjologii mieszkalnictwa w zakresie udowodniania, że w przestrzeni zamieszkanej właściwości przestrzeni społecznej zespolone są z kształtowaniem przestrzeni fizycznej głównie poprzez zagospodarowanie przestrzenne. Pierwsze symptomy, narodziny oraz dokonania socjologii mieszkalnictwa w Polsce łączce się z dziejami i uwarunkowaniami polityki mieszkaniowej naszym państwie i w Europie Zachodniej, a także wynikające z tego propozycje przeorientowania przyszłej płaszczyzny odniesienia socjologii mieszkalnictwa w ujęciu globalnym stanowią przedmiot a zarazem cel artykułu. Podstawowym dla przyszłej płaszczyzny odniesienia socjologii mieszkalnictwa jest stwierdzenie, że rozwój infrastruktury osadniczej – której rdzeniem są mieszkania – stanowiący podstawę polityki osadniczej może być istotną platformą w przechodzeniu do autentycznego trwałego zrównoważonego rozwoju. Koncepcja infrastruktury osadniczej ma bowiem istotne walory z punktu widzenia urzeczywistniania trwałego rozwoju zrównoważonego poprzez równoważenie rozwoju przestrzeni zamieszkiwania, której ton nadaje przestrzeń zamieszkana. Połączony z tym tok rozumowania uzmysławia potencjalną fundamentalną rolę polityki mieszkaniowej w sterowaniu rozwojem przestrzeni zamieszkania. Naświetla w związku z tym wyraźniej przyszłe szersze zadania socjologii mieszkalnictwa w zakresie monitorowania i diagnozowania relacji przestrzeni społecznej i przestrzeni fizycznej. Przyszła socjologia mieszkalnictwa winna zatem inkorporować przedmiot socjologii osadnictwa tzn. socjologii miast i wsi oraz socjologii obszarów wiejskich wykraczając poza przestrzeń zamieszkaną, w tym urbanizacyjną. Stać się powinna socjologią całej przestrzeni zamieszkiwania.