Strategia antykryzysowa nie może zaczynać się od leczenia objawowego

Abstract

Polska wyróżnia się na tle innych krajów tym, że mimo globalnego kryzysu nie została dotknięta recesją. Wciąż zwiększa się PKB, choć tempo jego wzrostu uległo spowolnieniu z ok. 5% w 2008 r. do niespełna (choć wobec światowego regresu można powiedzieć aż) 2% w roku 2009. Przy czym po okresie spowolnienia, w III kw. 2009 r. i także w IV kw. 2009 r. wystąpiło nawet pewne przyśpieszenie. Jak wynika ze statystyk, gospodarka światowa powoli wychodzi z kryzysu. Problem polega na tym, że jest to wynik leczenia objawowego, czyli finansowych zastrzyków pochodzących ze środków publicznych. Skuteczne leczenie, dające trwały efekt, wymaga wnikliwego zdiagnozowania przyczyn kryzysu. Pierwotne przyczyny kryzysu, tkwiące w systemie regulacji gospodarki, w tym przede wszystkim regulacji sektora finansowego, nie zostały wyeliminowane. Dlatego bańka finansowa odradza się w postaci szybkiego wzrostu długu publicznego. Statystyki wzrostu deficytów i długów publicznych w USA, EUW oraz w innych obszarach i krajach nie pozostawiają złudzeń. Świat finansów jest poważnie chory.

Co na to wpłynęło? Zagrożenie odradzania się bańki finansowej wynika z wielu przyczyn. Za jedną z ważnych przyczyn uważam dysfunkcje w systemie audytu i ratingu oraz nadzoru właścicielskiego. Funkcjonowanie w gospodarce światowej wielkiej czwórki audytorów rodzi ryzyko zachowań oligopolistycznych. Jest zaledwie kilka najbardziej znaczących agencji ratingowych. Istotne nieprawidłowości dotyczą też funkcjonowania rad nadzorczych – kontrolowany ma silny wpływ na dobór członków rady, a przy tym kontrolowany płaci kontrolującemu, co sprzyja patologiom w nadzorze.[Fragment]