Concept of an efficient healthcare system

Abstract

This article presents a concept of an efficient healthcare system based on a new, different from the so-far adopted paradigm of the perception of health security, the role of healthcare system in the fulfillment of the mission and goals to provide that security; as well as a resulting method for constructing organizational structures of the system and establishing the rules for its proper functioning. The recommended organization concept and the way of functioning of health security is also designed to serve scientific research whose results will enable a breakthrough in a long-term deadlock in the proces of reforming the healthcare system in Poland, which despite various efforts by subsequent state decision makers, has turned out to be of little efficiency and not effective enough. Consequently, the purpose of this research will be presented in the second part of the article. Another aim of this article is to give an appropriate rank to the key question regarding plausibility of an effective healthcare system, i.e. whether such a system is possible at all (as simultaneously fully effective and efficient); whether it can be successful – or eventually – in what way it could be successfully implemented in the socio-economic reality; or whether it should rather be treated as a typical theoretical construct, standard, a model helpful in institutionalizing of healthcare and formation of an organizational structure made up of real entities – institutions, enterprises, stakeholders’ organizations and healthcare system officers. Still another, no less important question, regards conditions which have to be met by a really efficient healthcare system – will it be enough to adopt a new healthcare paradigm to achieve this or is it necessary to change systemic conditions (and connected with that relevant provisions in the Constitution of the Republic of Poland); giving health protection imponderables an appropriate unequivocal interpretation resulting in a in-depth correction of the fundamental assumptions regarding the system’s structure and way of its functioning (including, for instance, assigning to it a real insurance and not just quasiinsurance character).

Artykuł przedstawia koncepcję sprawnego systemu ochrony zdrowia opartą na nowym, odmiennym od przyjmowanego dotychczas paradygmacie postrzegania zabezpieczenia zdrowotnego, roli systemu ochrony zdrowia w realizacji misji i celów tego zabezpieczenia oraz wynikającej stąd metody konstruowania struktur organizacyjnych systemu i ustanawiania zasad jego funkcjonowania. Rekomendowana koncepcja organizacji i sposobu funkcjonowania zabezpieczenia zdrowotnego służyć ma także projektowaniu badań naukowych, których wyniki umożliwią przełamanie wieloletniego impasu w reformowaniu systemu ochrony zdrowia w Polsce, który, pomimo różnorakich wysiłków kolejnych ekip rządowych, wciąż okazuje się mało skuteczny i nie dość efektywny. Stąd też w drugiej części artykułu prezentowany jest zamysł takich badań. Celem artykułu jest też nadanie odpowiedniej rangi kluczowemu pytaniu o realność sprawnego systemu ochrony zdrowia, tzn. czy system taki (zadowalająco skuteczny i zarazem efektywny) jest w ogóle możliwy, czy może być i – ewentualnie – w jaki sposób urzeczywistniony w praktyce życia społeczno-gospodarczego; czy raczej winien być traktowany jedynie jako typowy konstrukt teoretyczny, wzorzec, model pomocny przy instytucjonalizacji zabezpieczenia zdrowotnego, konstruowaniu struktury organizacji składającej się z realnych podmiotów – instytucji, przedsiębiorstw, organizacji interesariuszy i funkcjonariuszy systemu ochrony zdrowia. Kolejne, nie mniej ważne pytanie dotyczy warunków, jakie muszą być spełnione by system ochrony zdrowia był rzeczywiście sprawny – czy wystarczy przyjęcie nowego paradygmatu ochrony zdrowia, czy też konieczna jest do tego zmiana uwarunkowań ustrojowych (i związanych z tym stosownych zapisów w Konstytucji RP), nadanie imponderabiliom zabezpieczenia zdrowotnego odpowiedniej, jednoznacznej interpretacji i, w konsekwencji, głębokiej korekty fundamentalnych założeń dotyczących konstrukcji i sposobu funkcjonowania systemu (w tym, na przykład, nadanie mu charakteru faktycznie ubezpieczeniowego, a nie jedynie quasi-ubezpieczeniowego).