Wyższa Szkoła Handlowa 1915-1933

Abstract

Tekst stanowi część publikacji, poświęconej historii Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Przedstawia losy uczelni w okresie 1915-1933, kiedy funkcjonowała ona pod nazwą Wyższa Szkoła Handlowa. W 1915 r. niemieckie władze okupacyjne potwierdziły charakter kursów im. Augusta Zielińskiego jako uczelni wyższej a następnie uznały Wyższe Kursy Handlowe im. Augusta Zielińskiego za Handelshochschule i stąd wywodzi się nazwa Szkoły – Wyższa Szkoła Handlowa. Jeszcze w czasie wojny przystąpiono do prac mających na celu dokonanie reorganizacji Szkoły, opracowanie nowych programów studiów i rozszerzenie zakresu kształcenia. Oprócz specjalności handlowej wprowadzono samorządową, spółdzielczą, bankową i ubezpieczeniową. Po odzyskaniu niepodległości zaistniały warunki sprzyjające uporządkowaniu sytuacji Szkoły. Szkoła uzyskała swój pierwszy statut, a na jej dyrektora powołany został Bolesław Miklaszewski. WSH spełniała wszystkie warunki niezbędne do kształcenia na poziomie wyższym oraz nadawania stopni naukowych. Posiadała własny budynek z lokalami szkolnymi, specjalistyczną bibliotekę, odpowiednią liczebnie i jakościowo kadrę nauczycieli oraz przepisy dotyczące planu i programu studiów. Dzięki temu 30 lipca 1923 roku Rada Ministrów przyjęła wniosek w sprawie przyznania WSH uprawnień państwowych szkół akademickich, który skierowany został do Sejmu 19 września 1923 roku, a 13 lutego 1924 roku projekt ustawy został uchwalony przez Sejm. Pierwszym rektorem został prof. Bolesław Miklaszewski. W 1933 r. uczelnia zmieniła nazwę na Szkoła Główna Handlowa.