Bankructwa przedsiębiorstw. Wymiar teoretyczny, statystyczny i rzeczywisty

Abstract

Bankructwa i upadłości przedsiębiorstw oraz innych jednostek mogą być uznane z jednej strony za przejaw niedostosowania tych jednostek do wymogów i przemian rynku, ale z drugiej strony za przejaw dysfunkcji społeczno-gospodarczych, w tym takich, wobec których jednostki te pozostają niekiedy bezradne i bezsilne. Bezsilność ta może być m.in. następstwem dysfunkcji w regulacjach prawnych, w tym przede wszystkim w prawie upadłościowym i naprawczym. Obecnie problem ten dodatkowo się komplikuje w związku z wyraźnym nieładem w gospodarce globalnej. Wynika to przede wszystkim z rozległości i głębi zapoczątkowanego w latach 2007–2008 w USA kryzysu globalnego. „Kryzys ten tworzy megahistoryczny węzeł gordyjski, wywołany przez efekty mnożnikowe i kumulacyjne czterech kryzysów: • porządku globalnego, • globalizacji, • neoliberalizmu, • elit globalnych”.

Bezprecedensowy dynamizm przemian technologicznych, ekonomicznych i społecznych, jakich obecnie doświadczają świat i zglobalizowane gospodarki krajowe, sprawia, że przedsiębiorstwa muszą się coraz bardziej liczyć z narastającym ryzykiem wystąpienia sytuacji kryzysowych. Stąd też obok beneficjentów przemian rośnie liczba „ofiar”, co jest jednym z przejawów dysfunkcji społeczno-gospodarczych. Zaświadcza o tym wiele negatywnych zjawisk, co jest przedmiotem licznych analiz, raportów i opisów w literaturze ekonomicznej. [Fragment]