Sławomir Skrzypek – Wspomnienie

Abstract

Pana Sławomira Skrzypka poznałam osobiście w pierwszym roku sprawowania przez Niego funkcji prezesa NBP. Okazją ku temu było seminarium zorganizowane w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym przy współudziale NBP, nt. „Integracja Polski ze strefą euro” (16 października 2007 r.). To, co było dla mnie szczególnie uderzające w bezpośrednich rozmowach z Panem Prezesem, to kontrast między Jego wizerunkiem medialnym a rzeczywistością. Media w większości nie kreowały pozytywnego wizerunku prezesa NBP. Przeciwnie, bezlitośnie eksponowały wszystkie najdrobniejsze nawet potknięcia w wystąpieniach publicznych. Pan Sławomir Skrzypek doświadczał nieprzyjemnych tego następstw. Od początku ekonomiści nie byli zgodni w Jego ocenach jako kandydata na prezesa NBP. Podkreślano, że nie jest znanym ekonomistą, nie ma żadnych tytułów naukowych itp. Wyrażano niepokoje, że może się to negatywnie odbić na polityce pieniężnej w Polsce. Należałam do osób, które, zważywszy na zawodowy życiorys Pana Sławomira Skrzypka, nie podzielały takich opinii i obaw (vide wskazywałam w wywiadach prasowych, że prezes NBP nie musi mieć tytułu profesora, tym bardziej, jeśli ma wiedzę i praktykę z dziedziny bankowości, a te warunki Pan Sławomir Skrzypek spełniał). Magazyn „Global Finance” w 2009 roku wyróżnił Prezesa Sławomira Skrzypka wśród 30 prezesów banków centralnych, oceniając Go wyżej od szefa amerykańskiego FED-u, Bena Bernanke. [Fragment]