Aspekty monokulturowe pomocowej choroby holenderskiej

Abstract

Artykuł obejmuje teoretyczne rozważania dotyczące zagrożeń wynikających ze zjawiska choroby holenderskiej wywołanej przez pomoc rozwojową. Stanowią one pretekst do ukazania ekstremalnego stadium „pomocowej” choroby holenderskiej – określonej na potrzeby tych rozważań „monokulturą pomocową”. Zjawisko to zostało wyróżnione na podstawie analizy wysokości dwóch wskaźników: odsetka o cjalnej pomocy rozwojowej (ODA) w produkcie narodowym brutto (PNB) oraz ODA per capita. Spośród państw o najwyższych wskaźnikach na świecie wyróżniono grupę małych państw wyspiarskich: Federacyjne Stany Mikronezji, Tuvalu, Wyspy Marshalla, Palau, Wyspy Salomona, Kiribati oraz Wyspy Świętego Tomasza i Książęca. Otrzymywanie w długim okresie (i w znacznych ilościach) pomocy rozwojowej, przy jednocześnie utrzymującej się stagnacji gospodarczej w tej grupie państw, sprowokowało autora do próby odpowiedzi na pytania: w jakim stopniu pomoc rozwojowa przyczyniła się do wystąpienia „monokultury pomocowej” oraz jak trwałe jest to zjawisko. Artykuł stanowi wprowadzenie do dalszych badań zjawiska „monokultury pomocowej”.